نویسنده: فیصل سایس
طبق گزارش مؤسسۀ خیریۀ "آگسفام" در سال ۲۰۱۷م، بیش از ۸۲ درصد سرمایۀ تولیدی جهان نصیب یک درصد از ثروت‏مندترین انسان‏ها شده‏است. در این گزارش آمده‏است: در زندگی بیش از ۴ملیارد انسان تغییر مثبت رونما نشده است. آگسفام در گزارش خود آورده‏است که فاصله میان اغنیاء و فقراء به‏شدت روبه افزایش است.
پس از حاکمیت ایدیولوژی سرمایه‏داری-دموکراسی، لگام گسیختگی و تک‌روی‏ها در همه بخش‏های زندگی انسان‏ها پدید آمده‏است، که فربه‏ترین نوع آن "بازار آزاد" است. این بخش ایدیولوژی سرمایه‏داری برای انسان‏های امروزی، باالخصوص طبقۀ فقیر و کم‏درآمد جامعه بسیار گران تمام شده‏است؛ زیرا با استفاده از این مفهوم، سرمایه‏گذاران و سهام‏داران می‏توانند از پدیده‏های انحصار و احتکار مستفید شوند و نرخ را در بازار در قبضۀ خود بگیرند. امروزه کار به جای رسیده‏است که در زیر سایۀ بازار آزاد، چند فرد انگشت‏شمار ثروت و قدرت را در انحصار خود قرار داده و بقیۀ مردم با فقر شدید و بیکاری دست و پنجه نرم می‏کنند.
پس ازحاکمیت چندین سالۀ سرمایه‏داری، ایدیولوژی کمونیستی از بی‏عدالتی‏های اقتصادی و شکل‌گیری دو طبقه(فقیر و سرمایه‏دار) شکل گرفت، که نظام کمونیستی هم از پسِ این بی‏عدالتی بیرون آمده ‏نتوانست؛ سرانجام محکوم به شکست شد.
امروزه که از انقلاب کبیر فرانسه نزدیک به ۲۳۰ سال می‏گذرد، فقر بیش‏تر از هرروز دامن‏گیر مردم شده‏است. قرار گزارش‏های مطرح شده، فقط در کشور هندوستان ۲۵۰ میلیون انسان در معرض فقر شدید قرار دارند. از این میان، ۳۰ میلیون انسان در این کشور خانه بدوش اند. این رقم چشم‏گیر که تعدادشان به اندازۀ کل نفوس افغانستان بالغ می‏شود، تمام عمرشان را در خیابان‏ها و جنگل‏ها سپری می‏کنند.
چیزی‌که خیلی ملموس و آفتابی می‏باشد، استمرار این واقعیت تلخ و ناگوار است. دیروز کمونیزم برای نابودی نظام سرمایه‏داری، که عامل اصلی این همه بدبختی‏ها شناخته شده‏است، قدعلم نمود؛ ولی نتوانست غالب شود. اگر ایدیولوژی کمونیزم نتوانست تغییر کلی و مطلوب را ایجاد نماید، نباید بشر چنین حالت رقت‌بار را به تماشا بنشیند.
بدیل معقول و کارسازتر از هر ایدیولوژی بشری که بتواند مهم‏ترین مشکل اقتصادی امروزی را حل نماید، اسلام عزیز است. نظام اقتصادی اسلام با جمع آوری زکات اموال مسلمین و صدقات لازمی نمی‏گذارد تا میان سرمایه‏دارها و کم درآمدها فاصلۀ فاحش و عمیق ایجاد شود، و این یک ادعای محض و بی‏اساس نیست، بلکه واقعیت است که تاریخ آن را در دوران حاکمیت اسلام در طول قرون متمادی به تجربه گرفته است.
بناءً از الزامات امروزی بشر و خصوصاً مسلمان‏هاست که با تحکیم حاکمیت اسلامی؛ عدالت اقتصادی را قبل از انقراض و نابودی کتلۀ عظیمی از انسان‏ها به تجربه بگیرند و از جمع شدت ثروت همه‏گانی در دستان یک اقلیت، که تعدادشان به یک درصد هم نمی‏رسند، جلوگیری نمایند.