نویسنده: خالد "همدرد"
متنفذین و یا به عبارهی دیگر قدرتهای مردمی، پایگاههای قدرت حقیقی به شمار میروند. این قشر در طول تاریخ بشری نقش سرنوشتساز را در راستای تغییر و تحول جوامع بازی کردهاند، حاملین افکار و اندیشهها برای رسیدن به مقاصد مثبت و یا منفی خود از این قشر از مردم بهره برده و یا هم آنها را چون مانع از سر راه دور کردهاند.
امریکا، حامل ایدیولوژی سرمایهداری در ضمن اهداف و برنامههای خود در افغانستان پالیسی براندازی رهبران مردمی را
که دارای احساسات اسلامیاند، در پیش گرفته است. این پالیسی پیشینۀ دراز تاریخی در افغانستان دارد، آغاز آن به شکست شوروی توسط مجاهدین برمیگردد، زمانیکه بلوک شرق و غرب در تقابل با یکدیگر قرار داشتند، امریکا توانست رهبربلوک شرق(شوروی
را در قضیهی اشغال افغانستان به چالش کشیده و در میدان رقابت پیروزمند بدر آید، چنانچه شاهد شکست شوروی توسط مجاهدین بودیم.
با شکست شوروی و قدرتگیری مجاهدین، امریکا حساسیتهای این مردم و منطقه را بخوبی درک کرده بود و میدانست که شاید بتواند برای مدتی افرادی را از این قشر(رهبران مردمی) که در برابر شوروی جنگیدند، در کنار خود داشته باشد و برایش خوشخدمتی نمایند؛ اما این قضیه در طویلالمدت برای امریکا قابل قبول و مورد اعتماد نبود، چون امریکا بدون درد سر میخواهد به اهداف استراتیژیک خود برسد. از اینرو احتمال میرفت که روزگاری دوباره همین رهبران مردمی همسو و نزدیک به افکار و اندیشههایی گردند که در آن امریکای اشغالگر و منفعتجو تعریف گردد. در آن زمان این امریکاست که ضرر مینماید، پس نیاز بود افرادی تکنوکرات و متعهد به غرب در رهبری افغانستان قرار گیرند تا امریکا بتواند از این نقطهی استراتیژیک استفادهی بهتر و وسیع نماید. پالیسی براندازی رهبران مردمی-از ترور احمد شاه مسعود آغاز و تا حال ادامه دارد- امریکا با استفاده
از اسالیب گوناگون رهبران مردمی را از صحنه دور میسازد. ترور، انزوای سیاسی، تبعید و کاهش در میزان رهبری شامل این پالیسی میباشد.
در پایان: مردم مسلمان افغانستان و رهبران مردمی موضوع را به درستی درک نمایند، که امریکا میخواهد نسل تکنوکرات و بیگانه از اسلام را روی صحنه بیاورد، پس لازم است موقف درست شرعی و سیاسی از اوضاع کنونی داشته باشیم؛ از تاریخ نه چندان دور از همقطاران خود باید عبرت گرفته و افتخار آیندگان آینده گردیم؛ در غیر آن همسویی و در دامن امریکا بودن، رسوایی دنیا و ذلت آخرت را در پی دارد.