وقت می شنیدم که غرب با استفاده از اسلوب و وسایل جدید، افکارش را بالای مسلمانان و سرزمین های اسلامی پخش و نشر می کند تا حدی بی باور بودم، چون واقعیت هایش برایم تا حدی زیاد محسوس نبوده و در واقعیت آن قرار نگرفته بودم.
روزی در محفل که از طرف مؤسسه "G.I.Z")اداره همکاری های بین المللی آلمان) برگزار شده بود، برنامه های آن را با تمرکز فکری عمیق شنیدم، یکی از شرکت کننده گان اهداف این اداره را چنین توضیح داد: «" G.I.Z" یک سازمان تطبیق کننده برنامه های کشورهای غربی است و فعلاً در 130 کشور با 17319 کارمند که 70 درصد آن داخلی و 30 درصد آن خارجی اند، بگونه ای چشم گیر فعالیت می کند. در افغانستان اما بعد از سال 2002م، با 1500 تن کارمند که 1400 تن آن داخلی و 100 تن آن خارجی اند، فعالیت های خود را آغاز کرده که فعلاً بیشتر از 60 پروژه دارد، و در بخش های تعلیم و تربیه، انرژی و آب، صحت، اقتصاد، صلح، جامعه مدنی و حکومت داری، مصروف فعالیت می باشند.»
افغانستان که بخش از سرزمین های اسلامی که محل تطبیق افکار و احکام اسلام بود، رزمنده گان حق و مردان دلیر درین سرزمین پرورش می یافت. بعد از سقوط دولت اسلامی در سال 1924م این سرزمین توسط کفار تقسیم شده و به کشورهای خورد و کوچک در آمده و به چنگال استعمار افتاد. حکام دست نشانده بر این سرزمین افکار و قوانین شان را همراه با قوت مادی کفار در قالب های گوناگون؛ چون: پیمان های امنیتی، راهبردی و همکاری با سازمان نظامی "ناتو" بشکل اجباری و ملموسی بالای امت در مناطق مختلف تطبیق کردند.
افغانستان این خطه ای باستانی تاریخ اسلام، از آفات و گزند استکباران زمان دور باقی نماند، چنان چه امریکا بعد از سقوط رقیب فکری اش کمونیزم بگونه ای سریع بر این جغرافیا شتافت. هم زمان با ورود این جنایت کار تاریخ، سازمان های متحد فکری نیز بر این خطه توفیق یافتند تا به خاطر تحمیل مفکوره های شان، شب وروز بگونه ی مستمر فعالیت نماید. اسالیب و شیوه های متعدد را بکار بستند تا افکار و اندیشه ها را اغوا نمایند، نهادهای مختلف را ایجاد کردند که عقاید و باورها را گمراه نمایند.
"G.I.Z" یکی از همین نهادها است که در ولایت های مختلف؛ چون: کابل، مزار، کندز، تخار و بدخشان بگونه ای چشم گیر فعالیت می نماید. هدف آن تطبیق افکار سیکولریزم و احکام دموکراسی غربی درین سرزمین است. فعالیت هایش به هر صاحب بصیرت واضح و آشکار می باشد که در بخش های مختلف با روش ها و اسالیب جدید برای اغوا سازی نسل جوان امت بگونه ی سریع همراه با احساسات جوامع با در نظرداشت ملحوظات مذهبی شب و روز در فعالیت است.
چنان چه تمرکز روی مکان های اکادمیک، پوهنتون ها و مکاتب به شکار نخبه های محصلین و شاگردان و هم چنان توجه و سرمایه گذاری روی زنان توأم با پروسه ی بی حیایی و فراهم آوری برنامه های چون کار آموزی دختران با تعیین مبلغ ناچیز و توظیف آن ها در ادارات محلی به منظور آموزش عملی از کار ادارات، زمینه های فساد اخلاقی و اجتماعی را هر روز بیشتر از دیروز افزایش می دهد.
نسل با غیرت امت را با مفکوره ی استعمار زای شان آلوده می سازد، و طبیعت غالب مندی و پر غرور این نسل را با دادن هزینه مادی اندکی تغییر می دهد و در نهایت باعث تغییر جهان بینی شان می گردد. مهم تر از همه در بخش های امنیتی و استخباراتی فعالیت دارند، با راه اندازی پروژه های ظاهراً عمرانی و بازسازی، از قریه به قریه و خانه به خانه این سرزمین آگاهی دارند.

نویسنده: احمد فواد رامش