حاجی محترم؛ برادر و خواهر مسلمان!
الله متعال حج تان را قبول درگاه خود فرماید، از این که این عبادت بزرگ مالی، بدنی و رکنِ از ارکان اسلام را بجا آوردید و بخاطررضایت رب العالمین رنج سفر کشیدید، تبریک تان باد. بدون شک حج مظهر وحدت امت اسلامیست، حج با طل کننده ی مرزهاست و نیز حج نمایانگر عبادت و بنده گی است.
چه با عزت اند مومنین و چه برتر است اسلام عزیز، زیرا که غیر مومنین و اهل ادیان دیگر صدها معبود دارند و اشیا و اشخاص را می پرستند.
مکه ی مکرمه را دیدید و در مسجد الحرام به ادای نماز پرداختید و لبیک گویان به دور خانه ی خدا طواف کردید، محلی که در آنجا رسول گرامی اسلام با مشرکین قریش درگیر بود و برای پیشبرد این دین و هدایت ما و شما رنج ها کشید.
مدینه ی منوره را دیدید و در مسجدالنبی نماز خواندید، آنجا که محل عبادت، مرکز فرماندهی و مقر حل و فصل قضایا از سوی پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم بود. بچشم سر مشاهده کردید که جزء امت بزرگی هستید که به جغرافیا، منطقه، رنگ و زبان خاصی محدود نمی شود.
آنجا دیدید که مومنین از سراسر جهان جهت ادای فریضه ی حج آمده بودند و همه با یک صدا به دور یک خانه با یک لباس، با اعتقاد به یک خدا می چرخیدند و زمزمه می کردند که «لبیک اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک...»
اما یک کمبودی در آنجا محسوس بود، این که خلیفه ای یا امیری نبود که برای حجاج کرام خطبه ایراد کند و مسلمین را در جریان اوضاع جهان اسلام قرار دهد.از حضرت نعمان ابن بشیر روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:

الْمُسْلِمُونَ كَرَجُلٍ وَاحِدٍ إِنْ اشْتَكَى عَيْنُهُ اشْتَكَى كُلُّهُ وَإِنْ اشْتَكَى رَأْسُهُ اشْتَكَى كُلُّهُ
(صحیح مسلم)
مسلمانان مانند یک شخص اند که اگر چشم اش به اثر درد ناراحت شود، تمام بدنش ناراحت می شود و اگر سرش درد کند، تمام بدنش درد می کند.

به اساس حدیث فوق درد افغانستان درد امت است، درد کشمیر محدود بر مسلمانان کشمیر نیست و رنج و مصیبتی که بالای سوریه، عراق و یمن جاریست مخصوص آن ها بوده نمی تواند و همه یک راه حل دارد.
مسلمانان در گذشته تحت یک زعامت و یک دولت حج خود را ادا می کردند و حج شان از هیبت و شوکتِ سیاسی بلندی برخوردار بود و کاخ ستمگران را به لرزه در می آورد. پیامبر اسلام و اصحابش در اولین حج شان بعد از صلح حدیبیه لبیک گویان به اطراف کعبه در حرکت بودند درحالی که مشرکین تماشا می کردند و چیزی از دست شان ساخته نبود. بعد از رحلت آن حضرت خلفا با مسلمین یکجا به حج می رفتند و یا نماینده ی خود را با حاجیان می فرستادند.
اما این مرزهای نشنلیستی و حاکمیت های دست نشانده است که این امت واحد را از هم جدا ساخته و یکی را در مقابل دیگری تحریک می کنند و امت را متفرق وضعیف می سازند.
پس برای همه ی ما لازم است تا پیام حقیقی حج را متوجه باشیم، خود را جزء این امت بزرگ بدانیم با تمام مومنین از سراسر جهان احساس برادری داشته باشیم و برای اعاده ی مجد عظمت گذشته ی خود کار کنیم.

نویسنده: عبدالرحمن فهیم