نویسنده: جمیل جهان
 از همان طلوع صبح که امریکا به هدف مبارزه علیه تروریزم در افغانستان گام های شومش را گذاشت، مردم این کشور بخصوص دولت مردان و زعیمان این کشورِ گمان می کردند که حضور امریکا خیر است، و به پروژها و کمک های دالری آن چشم دوخته بودند. بی خبر از این که در پشت این کمک های دالری ده ها اهداف مختلفی وجود دارد که زیان های فراونی را هم از دید  مادی و هم از دید معنوی برایشان  ایجاد می کند، مردم افغانستان بیش از  نیم قرن است که از امنیت درست برخوردار نیستند  و تشنه ای امنیت بوده، که یگانه خواسته شان امنیت است. با پا گذاشتن امریکا به افغانستان، نه تنها به امنیت دست نیافتند؛ بلکه به بدتر شدن اوضاع کنونی دچار گشته اند که هر روز شاهد بدتر شدن امنیت در گوشه گوشه ای از افغانستان هستیم
 در حالی که از حضور شوم امریکا در افغانستان بیش از یک و نیم دهه می گذرد و هر روز به بهانه های مختلف مردم این کشور را به خاک و خون می کشاند، باز هم کوته فکران سیاسی که از سیاست بوی نمی برند، حضور شوم امریکا و افزایش نیروهای خارجی در افغانستان را به نفع این مردم می بینند! چیزی که به واقعیت می توان درک نمود و عملاً دید، این است که با افزایش نیروهای امریکایی در افغانستان از همان امنیت نسبی که در بعضی نقاط افغانستان وجود داشت دیگر برخوردار نخواهیم بود؛ چرا که  اخیراً با افزایش نیروهای خارجی در افغانستان، این موضوع واضحاً آشکار گردیده است.
امریکا در بعضی از نقاط افغانستان؛ مانند: ولایات جنوبی با حملات طالبان جنگ را شدت می دهد و از جنگ میان طالبان و نیروهای امنیتی بر منافع خویش استفاده می کند تا به اهداف شومش در ولایات جنوب نایل آید.
 و هم چنان عین استراتیژی را در ولایات شمال کشور بکار می برد. با شدت جنگ میان داعش و دولت فعلی، امنیت را از بین می برد و برای ترسانیدن روسیه و وارد کردن روسیه در جنگ افغانستان علیه داعش، از ولایات شمال کشور و از داعش که ساخته و پرداخته خودش است، استفاده می کند.
 هم چنان یکی از اهداف شوم دیگر اش شدت جنگ مرزی افغانستان و پاکستان است که از این طریق مسلمانان این دو کشور را به بهانه خط دیورند به جان یکدیگر می اندازد. در  بعضی از نقاط افغانستان هم جنگ های خانمان  سوز مذهبی  را ایجاد می کند و برادران شیعه و سنی را تحت نام مذهب به جان یکدیگر می اندازد. یکی دیگر از اهداف شوم امریکا تطبیق کامل نظام سرمایه داری در افغانستان  بوده که متأسفانه تا  حد اعظم به آن  هم دست یافته است و با تطبیق همین نظام ناکار آمد، فقر  و بیچاره گی به صورت روز افزونی در افغانستان رو به افزایش است.
زعیمان بی خاصیت و فرمانبرداران امریکا هم در جواب به عدم امنیت و گسترش فقر در افغانستان، کاری جز وعده های دروغین ندارند. به جرأت کامل می توان گفت که یگانه راه حل مهم و اساسی این است که ما باید دست از دامان امریکای مکار بکشیم  و به رسمان الهی که خیر و صلاح مان در آن است، چنگ زده و قانونی را بالای مان تطبیق کنیم که ارتباط به عقیده مان داشته و مطابقت به فطرت انسانی مان می باشد.