نویسنده: نثاراحمد مبارز
از آغاز تمدن بشری، مالکیت و کنترول بر منابع طبیعی رول عمده را در سیاست دولت‌ها، بازی می‌کند. حفظ و دست‌رسی به مواد طبیعی می‌تواند یک قدرت را به دست بالایی در تولید مواد، پیشرفت تکنالوژی و آسایش زندگی برساند و اهمیت آن به حدی است که قدرت‌نمایی و لشکرکشی نماید؛ در غیر آن، هزینۀ انکشاف تکنالوژی پیشرفته، حفظ و مراقبت از پالیسی‌های نظامی و تحکیم سیاست‌های داخلی و خارجی ممکن نخواهد بود.
امروزه برای هر کشور پیشرفته، نفت به مصابۀ خون در بدن است و جزء از پالیسی اصلی جهان غرب را نیز تشکیل می‌دهد؛ اگر چه این مادۀ حیاتی برای بار اول ۲۰۰ سال قبل مورد استفاده قرار گرفت؛ ولی تا حالا با وجود انکشاف و پیشرفت دنیای صنعت، هنوز هم نفت منحیث مواد انرژی‌زا در صدر نیازمندی‌های جهان قرار دارد. بخش‌های مختلف اقتصادی، نظامی، ترانسپورتی، زیر ساخت‌ها و دنیای صنعت ما بدون نفت امکان دوام و بقا را ندارد. بناً بغرنج‌های سیاسی فعلی و جنگ و ناامنی که در دنیا در حال اجرا است، بدون شک یکی از عوامل تأثیرگذار آن همین مسئلۀ نفت می‌باشد.
از جهت دیگر، زمانی‌که کشور‌های پیشرفته و صنعتی را به بررسی بگیریم، که بیشترین استفاده از نفت را دارند، نظر به موجودیت منابع نفتی و قابل دست‌رس‌شان، در می‌یابیم که مصارف‌شان نسبت به منابع و تولیدات‌شان، اندک است. مثلاً امریکا از جمله کشورهایی است که سالانه مصارفات نفتی‌اش نسبت به تولیدات آن رقم بالای را تشکیل می‌دهد؛ حتی در این اواخر امریکا مجبور شده تا دست به استخراج و یا تولید نفت شیل(نفتی است که از لحاظ استفاده بی‌کیفیت‌ترین نفت به‌شمار می‌رود) بزند.
در عین حال اگر کشورهایی‌که صنعتی نیستند، از لحاظ منابع نفتی و تولیداتی‌که دارند، دیده می‌شود که منابع موجود نفتی و تولیدات‌شان ده‌ها برابر مصارفات آنان می‌باشند و منابع نفتی که دارند، از لحاظ استفاده از کیفیت بالایی برخوردار است. به‌طور نمونه می‌توان از چندین سرزمین اسلامی: نظیر: عربستان سعودی، امارات متحدۀ عربی، قطر، ایران و... نام برد که بیشترین منابع را در خاک خود دارد.
برای این منظور، امریکا و دنیای استعمار برای دست‌یابی به آن، این همه مصارف گزاف و ابزارهایی را روی دست گرفته؛ اگر چه به بهای خون هزاران انسان هم تمام شود؛ چون اساس سرمایه‌داری را کسب منفعت تشکیل می‌دهد و با هر وسیلۀ ممکن برای این هدف تلاش می‌ورزند. به این خاطر امروزه شاهد استثمار سرزمین‌های اسلامی هستیم که از حیث منابع طبیعی غنی هستند. پس بوی نفت از اقتصاد جهان و خصوصاً کمپنی‌های استثماری غرب جدا ناپذیر است.
امت اسلامی با داشتن بیشترین منابع طبیعی، فقیرترین مردم در بین ملل دنیا هستند؛ حال‌آن‌که با نفت این سرزمین‌ها، ماشین‌های کمپنی‌های بزرگ غرب و جهان کفر به چرخش آمده و از تولیدات آن دوباره علیه اسلام و مسلمانان استفاده می‌شود. پس مسلمانان بدانند که راه‌حلی جز وحدت دوبارۀ این امت و اعادۀ دوبارۀ خلافت بر منهج نبوت نیست. با آمدن دوبارۀ خلافت می‌توانیم از منابع طبیعی این امت برای از بین بردن فقر و گرسنه‌گی به پیشرفت و ترقی امت استفاده کرد.