نویسنده: رامش منیب
ترامپ روز سه‌شنبه به تاریخ 7 دسمبر 2017م بیت‌المقدس را پایتخت دولت یهود اعلان کرد. این تصمیم ترامپ با واکنش‌های جهانی زیادی مواجه گشت، چنان‌که در اکثر مناطق جهان، بالاخص ممالک اسلامی و فلسطین  از سوی سیاست‌مداران، شهروندان و... تظاهراتی مبنی بر دفاع از بیت‌المقدس به راه انداخته شد. حکام ممالک اسلامی نیز هریک به نحوی با این تصمیم ترامپ مخالفت نشان داده و سخنانی را مطرح کردند. چنان‌‌‌که ریاض این تصمیم ترامپ را گامی غیرمنصفانه و غیر مسئولانه خوانده و گفته است که این تصمیم نشان‌دهنده‌ی تعصب علیه حقوق مردم فلسطین می‌باشد. هم‌چنین مولود چاوش اوغلو وزیرخارجه‌ی ترکیه نیز این تصمیم ترامپ را اشتباهی بزرگ خوانده وخواهان تجدید نظر در آن شد.
واکنش‌ها به تصمیم ترامپ تنها به موارد فوق ختم نشده، بل به‌خاطر حمایت از بیت‌المقدس از سوی ممالک اسلامی کنفرانس‌ها وهمایش‌هایی نیز به راه انداخته شد، که در کنفرانس‌های مذکور یک تعداد حکام به ظاهر دلسوز در سخنرانیِ‌‌شان بیت‌المقدس را خط سرخ‌شان خوانده و آن را به رخ جهانیان کشاندند. لیکن با وجود این همه واکنش از سوی ممالک اسلامی و حکام‌آنان باز هم ترامپ بر تصمیم خود مصصم ماند و علناً روز دوشنبه به تاریخ 13می 2018م سفارتش را در بیت‌المقدس افتتاح نمود.
بناءً برای آن‌عده کسانی‌که نعره سر می‌دادند و خط سرخ‌شان را به رخ همه می‌کشیدند و کنفرانس و همایش به راه می‌انداختند، بایستی گفت، چه شد حاصل آن خط وخطوطی‌که آن را خط قرمز خطاب کردید؟ چه شد حاصل آن نشست‌هایی‌که به ظاهر نیک اما در باطل نیرنگی بیش نبود؟! چه شد نتیجه‌ی دادخواهی از سوی سازمان ملل و دیگر سازمان‌های جهانی؟ چه شد نتیجه‌ی یاری طلبیدن از غرب؟ بدانید که هیچ احدی را رمق حفاظت از ارزش‌های اسلامی نیست، الا دولت خلافت؛ دولتی‌که صفوف‌اش لرزه بر تن اندازد و هیبت‌اش غوغا برپا کند. این را نیز بدانید که لازمه‌ی نجات بیت‌المقدس صفوف تا به دندان مجهز ارتش خلافت است؛ ارتشی‌که امروز در نبود دولت‌اش به‌جای خدمت به اسلام و مسلمین مصدر خدمت به غرب و باداران‌‌شان گشته است.