نویسنده: طلحه مبارز
 امروزه امت اسلامی را می‌بینیم که کاملاً در یک سردرگمی و چالش‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی وغیره  قرار گرفته اند و هیچ‌گاه نمی‌توانند به آن اختراعات و اکتشافات نسل گذشتۀشان دسترسی و یا نقش قدم‌های آن‌ها را پیدا نموده و از خود افتخارات به جای بگذارند تا نسل آینده نسل امروزی را یک نسل هوشیار و بیدار دریابند؛ نه یک نسل عقب مانده و غافل از همه چیز. اما سوال این‌جاست که چرا ما امت اسلامی در چنین یک وضعیت اسفبار قرار داریم و از چی زمانی چنین شدیم؟
بدون شک علت اساسی این وضعیت‌های ناگوار، که باعث بدنامی، بی‌عزتی و عقب‌مانی امت اسلامی گردیده است، از تطبیق نشدن عقیدۀ ناب و نجات‌بخش اسلامی و عدم وحدت امت اسلامی و در کل سقوط سپر و کیان امت(دولت مقتدر و نامدار خلافت) که از شرق تا غرب حاکمیت داشت و حتی در زمان حاکمیت‌اش از امریکا جزیه اخذ می‌کرد، در دامن خود بزرگترین طبیبان را در بخش طبابت داشت و رشد و پرورش‌شان داده بود، می‌باشد. این خلافت بود که  استعداد خود را در بخش، علم و فرهنگ، تخنیک و تمدن و تعلیم و تربیه به نمایش گذاشت و دنیا را بسوی آن دعوت نمود و رقبای خود را به چلنج کشاند.
به عنوان نمونه، در عهد هارون الرشید دانشمندان مسلمان ساعتی را ساختند و به پادشاه فرانسه فرستاد، پادشاه این مسئله را نتوانست هضم کند و او گفت حتماً داخل این ساعت جن وجود دارد که عقربه‌ها را می‌چرخاند. اگر پادشاه‌شان که همه قدرت به دست او بود، چنین گوید، تصور کنید که سطح علم و دانش مردم آن محل به چه سرحدی است و حتی در عصر دولت عزتمند خلافت اسلامی سطح علم و دانش به اندازه‌ای رسیده بود که یک خباز هم می‌توانست در برابر غیرمسلمانان استدلال نماید و قناعت شان دهد، پس علمای اسلام چگونه بودند.
اما متأسفانه بعد از سقوط خلافت و با روی کار آمدن دولت‌های جبریه و ظالم-که توسط مزدوران و اجیران استعمار غربی رهبری می‌شوند- دیگر استعدادکشی، فتنه‌انگیزی، غارت و از بین بردن منابع امت آغاز شد و همین است که امروز امت از قافله علم و دانش، تخنیک و تمدن و تعلیم و تربیت، افت کرده است. بناءً راه‌حل این نیست که غرب را بانی اصلی علم و دانش خوانده و برای فراگیری علوم، بسوی آنان رجوع نماییم؛ بلکه اسلام خطری است برای بقای سرمایه‌داری و برای ابقای این عقیدۀ غرب و هم‌پیمانانش از همین خاطر در صدد از بین بردن استعداد‌های امت در بخش‌های مختلف می‌باشد تا این امت نتواند دوباره به موقف والای گذشتۀ خود دست یابند.