شکل گیری اتحادها و پیوندهای سیاسی در افغانستان طوری است که یک شبه اتفاق می اُفتد و یک شبه بادی از راه می رسد و رشته ی لرزانِ این پیوندها را از هم می گسلد و از بیخ و بن به ورطه ی نابودی می کشاند. چون اساسِ این اتحادها و صف‌بندی ها به تارِ ضعیفِ خانه ی عنکبوت که همانا منفعت، پول، مقام و کرسی است، گره زده شده. این حالت باعث گردیده که در تاریخ فعالیت جریان های سیاسی افغانستان یک اتحاد دوام دار و تعریف شده را نتوان سراغ کرد. از همین رو، بسیاری ها سیاسیون افغان را "لحظه یی" و به قول عام "مطلب‌ شناس" خطاب می کنند.
آخرین نمایش مضحک این نوع صف‌بندی را می توان در اتحاد "عطاء و عبدالله" در انتخابات ۲۰۱۴ و شکست و ریخت این اتحاد و جدا شدن این دو یار قدیم و ندیم از یکدیگر را در سال ۲۰۱۷ به تماشا نشست. اتحادی که با کلماتی نظیر "مذبذب، گژدم صفت و نمک حرام" به پایان رسید. مضحک تر از آن نزدیکی عطاء با غنی است. دو دشمن قسم خورده ای که در جریان انتخابات سایه ی یکدیگر را به تیر می زدند و با خنده های "قهقه و گرده کفک" یکدیگر را به باد تمسخر می گرفتند. حالا اما آن خنده ها و تهدیدها به دست فشاردادن های صمیمی مبدل شده است.
صف‌بندی عطاء نور با پیشینه ی جهادی و اشرف غنی که دست پروده ای امریکایی هاست در هیچ فورمول قدرت و حکومت داری جور نمی آید. اما راست گفته اند جایی که منفعت پا پیش کند، ارزش های انسان های ضعیف یک گام به عقب بر می گردد.
اشرف غنی که از لحاظ شخصیتی یک انسان اکادمیک و دانشگاهی است، به سختی بالای فرد و پیوندی اعتماد می کند. این بی اعتمادی را به وضوح می توان در سبک رهبری وی مشاهده کرد. غنی علاقه ی بیش از حد به تمرکزگرایی و نظم دارد، در جزئیات مداخله می کند، از سپردن امور به دیگران اباء می ورزد، این ویژه گی از بی اعتمادی عمیق و مفرط وی نسبت به پیش برد امور و روابط انسانی منشأ می گیرد.
هم چنان، با نگاهی به اتحادهای سیاسی غنی، بیش تر می شود متوجه این ویژه گی عدم قابل اعتماد بودن وی شد: جنرال دوستم را در انتخابات برای کسب رأی ازبیک ها معاون دوم خود ساخت، ولی حالا وی را به حاشیه رانده. ضیاء مسعود را برای کسب حمایت تاجیک ها نماینده ویژه خود مقرر کرد، اما حالا سلب صلاحیت اش نموده. هفت ماه از توافق نامه ی غنی با حزب اسلامی می گذرد، ولی هنوز اندر خم یک کوچه است و کاری قابل ملاحظه ی صورت نپذیرفته. پس بُن بست این صف بندی ها می رساند که غنی، در اجرای تعهدات خود قابل اعتماد نیست و عوام‌ فریبانه عمل می کند.
پس عطاء بر اساس کدام معیار و فورمول به غنی اعتماد کرده و نزدیک می شود؟! نزدیکی عطاء و غنی نیز از همان پیوندهای لرزانی است که بزودی بادی از راه می رسد و به این پیوند نقطه ی پایان می گذارد. پس چه خوب است که معیار صف بندی و اتحادهای سیاسی مان رضایت الله، ایمان و تقوا باشد. الحقّ پیوندی که بر اساس رضایت الله و تقوااساس گذاشته شده باشداز مستحکم ترینِ پیوندهاست.