شاید کسانی که در رأس قدرت قرار دارند وهمواره با کفار اشغالگر هم دسترخوان هستند، «رابرت بیلتز» را بیاد نداشته باشند؛ اما مردم مجاهد ومسلمان افغانستان به یاد دارند که به تاریخ 22 حوت سال 1391هـ.ش، زمانی که تاریکی شب شهر کندهار را در آغوش خود فرا گرفته بود. پدران خسته از کار آمده ومادران افسرده، گرد سفره ای خود نشسته وفرزندان تشنه به محبت والدین همه خانواده های خود را شکل داده بودند؛ هر یکی امیدی برای دیگری بود، به این فکر که پدر فردا به کار رفته و بازیچه‌ ای برای فرزند خود بیاورد. مادری انتظار داشت که همسرش فردا به کار برود ودوباره با لقمه نانی باز گردد. هردو(پدر ومادر) امید داشتند تا فردا اطفال آنها بزرگ شده ودست گیر آنان شود؛ همه وهمه با امیدها در آغوش تاریکی شب فرو رفته بودند، وهمه می خواستند تا با کلمه «لا الا الله محمد رسول الله» به سفر شب بروند.

اما این سو لشکری از شیاطین ظالم وکافر بی رحم، با پیک های نوشیده از خمر(شراب) وبا دل های پر از تعصب وکینه در فکر این بودند که چگونه این مردم را از بین ببرند. دقیقاً «رابرت بیلتز» یکی از افسران این لشکر شیاطین بود که بعد از نوشیدن خمر برای لذت بردن از تاریکی شب به یکی از ساحات شهر کندهار داخل می شود. بدون هراس از هیچ کس، داخل چندین خانه شده وافراد خانواده را گلوله باران می کند.

در حقیقت کسانی را از بین برد که رسول الله صلی الله علیه وسلم در برابر کعبه ایستاده وقسم یاد می کند، به پائین بودن ارزش این مکان مقدس (کعبه) نسبت به خون های ریخته شده در آن شب! بلی؛ در اثر این گلوله باری رابرت بیلتز(افسر امریکائی) 16 نفر کشته و50 نفر دیگر مجروح می شوند. مادران، پدران وفرزندان کوچک در تاریکی این شب با دنیای از امیدهای خود از سفر خواب مستقیم راهی سفر آن دنیا می گردند.  

اما درد، غصه واندوه باقی می ماند؛ برای خانوده های این افراد از بین رفته وبرای مسلمانانی که خود را امت می دانند؛ چون نه اینکه این فرد(رابرت بیلتز) از سوی حکام خائن در این سرزمین مجازات نمی شود، حتی اجازه دستگیری برای مجازات به نظام مزدور نیز، داده نمی شود. این غصه زمانی در گلوها با اوجش می رسد که لشکریان رابرت بیلتز با هماهنگی مزدوران خود حضور خود وکشتن افراد بی گناه را با  امضای پیمان امنیتی جنبه قانونی می دهند!